Een alleenstaande, terminaal zieke vader ziet zich genoodzaakt een familie te vinden die zijn vierjarige zoontje wil adopteren. De film Nowhere Special behandelt dit waargebeurde verhaal zonder al teveel sentimentaliteit. Juist omdat de makers het zo klein houden ontroert de film.

John is een vijfendertigjarige glazenwasser die in zijn eentje de zorg moet dragen voor zijn zoontje Michael. Als John erachter komt dat hij niet lang meer te leven heeft zoekt hij een nieuw thuis voor Michael. Omdat de moeder ook niet meer in beeld is kiest John voor adoptie. Het gevolg is dat John Michael meeneemt naar allerlei gezinnen op zoek naar de perfecte match, die nog niet zo makkelijk te vinden is. Het blijkt al gauw dat gezinnen hele verschillende motieven kunnen hebben voor een adoptie.

Een zwaar onderwerp, maar ziekte en dood worden in deze film niet uitvergroot.  Langzaamaan krijg je als toeschouwer wat meer informatie over wat er echt aan de hand is. James Norton kreeg voor zijn vertolking van de vaderrrol alle lof, maar heel bijzonder is hoe regisseur Uberto Pasolini de 4-jarige Michael zijn rol zo vol reacties en emoties heeft kunnen laten vertolken. Nowhere Special weet te ontroeren, juist dankzij de ingehouden manier van filmen en vertellen. Uiteindelijk gaat de film ondanks de dreiging van de dood vooral over leven. John accepteert zijn lot en wil vooral het beste voor zijn zoontje dat vol levensenergie zit.

Filmhuis Berlicum vertoont deze film op 23 maart in het Beneluxtheater om 20.00 uur. De toegang bedraagt € 9,50 en dan krijg je ook nog een drankje toe na afloop.